நட்"பூ"

பூமிகொண்ட

பூக்கள் கோடி

புனிதமிகு

பூக்கள் பல

காலைதோன்றி

"மாலை"யாய்

மடியும் காண்

சிற்சில

மாலைவந்து

காலையிலே வாடி வதங்கி விடும்॥

வருடங்கள் கழிந்தும்

வாடாதிது

அழ"கு"ன்றாக

அழிவுறாதிது

யுகங்கள் கடந்தும்

கடக்குமிது

காவியமாய்

அதுவே

நல் நட்"பூ"